Huizen bij Nacht

Sinds enige tijd werk ik aan een project om huizen bij avond/nacht te fotograferen. Daarbij richtte ik me in eerste instantie op Wijk aan Zee en nu ook op mijn eigen buurt, Bosch en Vaart Kwartier in Haarlem.

Woonhuizen krijgen een heel andere sfeer als je ze in het donker fotografeert. Een heg die het zicht ontneemt op de woonkamer, een eenzaam verlicht zolderraam, een enkele verhuurde kamer in een verder verlaten hotel – het roept een sfeer op van ingetogenheid en intimiteit, teruggetrokkenheid en geheimzinnigheid. Daarom zie ik er ook op toe dat er geen mensen te zien zijn. Het beeld prikkelt zo de nieuwsgierigheid, maar geeft de kijker ook een ongemakkelijk gevoel: als iemand die elk moment aangesproken zou kunnen worden op voyeurisme. En, zou er zich daarbinnen misschien iets afspelen dat het daglicht niet kan verdragen?

Het een en ander wordt geaccentueerd door de kleuren van de nacht. Het gele glas-in-lood kleurt extra warm, de wolkenlucht erboven neigt naar oranje, het plaveisel glimt blauw onder de straatlantaarn. Compositie en kleurbewerking voeden die gevoelens en associaties. Een heerlijk onderwerp – ik kan bijna niet wachten op het extra accent dat de komende sneeuw nog toevoegt.

Bij deze alvast fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling gewenst!

De Papiermolen

Papiermolen “De Schoolmeester” is een bijzondere plek om te fotograferen. Ik was er al een keer eerder (kijk hier voor de resulterende foto’s) – maar met vele ervaringen rijker keerde ik afgelopen weekend terug. En opnieuw dat etherische, tere licht dat van de eenvoudigste dingen wondertjes maakt. Buiten wisselden een waterig zonnetje, buien en grauwheid elkaar regelmatig af – en binnen veranderde zo steeds het zachte licht dat over de dingen streelt. Alle tijd om met dat licht te spelen, en met het perspectief: van de ruimte als geheel, met de bijna mystieke sfeer die er hing, tot aan de kleinste details en hun 'stofuitdrukking'.

Zoals de ruwe borstel, die door de macrolens lijkt te verdwijnen in een nevel van zachte vaagheid. Of deze zakken lompen, grondstof voor de productie van papier, die onder een dikke laag stof lagen opgetast.

Maar wat doet dat met kleuren? Ook die lijken zachter dan elders. Dat wordt versterkt door het toepassen van meervoudige belichting (in de camera) die het oog in verwarring brengt - zie de foto hieronder.

Hierbij heb ik bij een kleine scherptediepte eerst scherp gesteld op de zeep en daarna op de borstel, zodat beide zowel scherp als vaag zijn.

Den Haag

Met de fotoclub gingen we een weekend terug een dag fotograferen in Den Haag. De bedoeling was: straatfotografie. Nu is dat niet echt mijn onderwerp, maar je weet natuurlijk nooit wat er allemaal zo’n dag voor de lens komt (behalve de onvermijdelijke Sinterklaas), en bovendien is het altijd gezellig om met de club op stap te gaan, dus ging ik mee.

En inderdaad, we troffen Sinterklaas, en met de straatfotografie wilde het bij mij niet lukken. Of het nu een gebrek aan fascinatie is voor tafereeltjes op straat of mijn schroom om erop af te stappen is moeilijk te zeggen – en waarschijnlijk is het een combinatie.

Desalniettemin was het een zeer geslaagde dag. Enerzijds omdat het inderdaad weer uitermate gezellig was, maar ook omdat we onderweg een galerie binnen wipten waar ik schilderijen ontdekte die net waren opgehangen voor de opening de volgende dag, schilderijen van Esther Nienhuis die gemaakt zijn naar foto’s genomen vanachter beregende autoruiten – toevallig waar ik ook mee bezig ben. Maar afgezien daarvan: na deze foto (die je eigenlijk op barietpapier moet zien), genomen nadat we bij het begin van de dag net uit de parkeergarage gekropen waren, kon het eigenlijk al niet meer stuk.

Boven hing er een schitterende mist rond de top van de futuristische Hoftoren die het licht van de opkomende zon verstrooide. En eronder heerste nog een serene rust, met een lichtval die aan oude foto’s van Kertész doet denken.