Op fotografische strooptocht

Deze maand was het weer zover: de 2e Strooptocht van het Ouwe Meuk Genootschap voerde ons, vier fotovrienden van Fotogroep Haarlem, naar Silezië. Via Leipzig en de eeuwige bruinkoolvelden trokken wij naar Wroclaw, Katowice en Krakow, en weer terug via Bytom en Klodzko en tenslotte Eisenhüttenstadt, zurück in die Heimat. Ik kan op deze plaats natuurlijk uitgebreid vertellen van de tientallen mijnen, cokesfabrieken, bruin- en steenkoolcentrales, spoorwegemplacementen en natuurlijk de prachtige nachtelijk verlichte deprihoekjes die industriesteden als Katowice en Bytom zo boeiend maken. Of hoe heerlijk slenteren het is door mooie romantische steden als Wroclaw en Krakow. Hoe heerlijk het eten, hoe aardig de mensen waren - en bovenal hoe ongelooflijk gezellig het was. Maar dat bewaar ik voor een andere keer

Ik wil vooral mijn volgers aanmoedigen zelf ook dergelijke reisjes te maken. Gewoon met drie medefotografen met een vergelijkbare instelling en belangstelling een week op stap. Dat is makkelijk te regelen: één auto is genoeg, twee tweepersoonskamers zijn zo online te boeken, je kunt zonder mankeren onverwachts restaurantjes in lopen en ter plekke loop je elkaar niet in de weg. En het is onder fotografen te zijn behalve gezellig ook buitengewoon inspirerend en stimulerend. Zelf was je misschien wel nooit omgereden om een half uur in de avond te wachten om dat oude trammetje alsnog te fotograferen, of die gekke caravan op dat pleintje - samen doe je dat wel.

Daarom wat tips: kies allereerst je doel - en denk daarbij misschien wel minder aan het onderwerp/de streek en de voor de hand liggende bezienswaardigheden zelf en meer aan de sfeer die je zoekt. Bij ons waren dat elementen als: glimmende kasseien in de avondmist, mistroostigheid, herfstlicht, de heerlijke geur van kolendamp (jawel, we hebben die tijd nog meegemaakt), verval en hoopvolle transformatie, de roerige geschiedenis. En dan: gebruik volop internet, google maps / google earth en een offline kaartenapp as maps.me om je terrein tot op straatniveau goed te verkennen. Ook: probeer contact te leggen met mensen in het gebied of mensen die het goed kennen. Zo legde ik via mijn Poolse collega’s via via contacten met zowel een fotoclub in Katowice als met Roman Klus, een fotograaf in Bytom. Met als gevolg dat we bijvoorbeeld een hele dag met de laatste in en rond Bytom rondgereden hebben en vele mooie plekken hebben bekeken. Na afloop kregen we nog een tip om te gaan eten in de jazzclub - een heerlijke plek die normaliter zorgvuldig verborgen gehouden wordt voor de reguliere bezoeker (als die al ooit in Bytom komt). Echt super. Vervolgens: maak een programma op hoofdpunten (overnachtingen, belangrijkste sites) en vul het ter plekke, al rondrijdend, verder in. Laat je daarbij verrassen door wat je tegenkomt. Met maps.me in de hand en door goed om je heen te kijken valt er zoveel spontaans te ontdekken. Wij bleven tenminste uitstappen. En tenslotte: pas je aan. In Polen bijvoorbeeld is het veel eerder licht en donker - dus moesten we wel bereid zijn vroeger op te staan en de avondfotografie niet uit de weg te gaan (zie bovenstaande foto, met vaag links Hans).

Terwijl wij nog volop op onze foto’s nakauwen (hou mijn site in de gaten!) kijken wij alweer uit naar onze ruïne - en verderop in het verschiet een volgende strooptocht: misschien wel naar België dit keer. Ook altijd fijn - wist je dat daar de lelijkste stad van Europa schijnt te liggen? - daar moeten we wel heen. Ach, de lelijkheid - zoals Hans Dorrestein al zong: “schoonheid is niet wezenlijk, zij vergaat heel snel, wat blijft is de lelijkheid, onderhoud haar wel”. En zo is’t maar net, zulle!