De Finish

Vorig weekend fotografeerden wij als fotoclub voor Mud Masters de Voorjaarseditie. De Mud Masters Obstacle Run is een hindernisloop, waarbij de deelnemers een parcours van 6 of 12 kilometer afleggen, dat is ontworpen door mariniers, geïnspireerd door de meest uitdagende militaire stormbanen wereldwijd. Zoals de naam al aangeeft speelt modder een belangrijke rol – net als modderwater overigens, vuur en andere ongemakken. Deze editie deden er over twee dagen verdeeld 8000 deelnemers aan mee, die op deze manier niet alleen een uitdagende en leuke dag hadden, maar ook bijdroegen aan het Revalidatiefonds.

Daarbij stond ik opgesteld bij de allerlaatste hindernis in het parcours: 'the Sizzler', een sluis van pakweg 15 meter waar de deelnemers door schrikdraden heen moesten lopen. De uitdaging voor de fotograaf hier is tweeledig.

Op de eerste plaats rent hier iedereen, liefst krom gebogen of met de armen voor het gezicht, op een zo hoog mogelijke snelheid doorheen, langs de fotograaf naar de finish erachter, waar een biertje en een t-shirt als beloning wachten. Zodat ook de fotograaf nog een sportieve prestatie mag leveren, vergelijkbaar met kleiduiven schieten.

Een tweede uitdaging is om in die korte tijd van passage - tussen alle beweging, vaak in groepen, door - de emotie te vatten. Want daar komt het hier op neer, en die is er dan ook genoeg. Hier waren de deelnemers immers aan het eind, vaak letterlijk, afgepeigerd, onder de modder en doorweekt, en blij er bijna te zijn. Onder die omstandigheden maken de deelnemers snelle emotionele wisselingen door: eerst aarzeling, dan tanden op elkaar en rennen, gevolgd door woede en pijn als ze een schok krijgen. En eenmaal erdoorheen opluchting en blijdschap dat ze de finish gehaald hebben.

Die emotie pakken vereist concentratie en (dynamische auto)focus, inleven en meebewegen, en in de nabewerking ‘abstraheren’: inkaderen, zwart/wit omzetting en spelen met contrast. Dan hou je tussen al die modder toch een paar mooie goudklompjes over.