De Bovenkamer

In de nadagen van het oude jaar ben ik begonnen aan een nieuw project: "De Bovenkamer". Tegen oudjaar kijk je als vanzelf terug, en deze keer dan ook nog wat verder weg, over de jaren heen. Daar komen er steeds meer van, wat op zich een zegen is, maar soms lijkt het wel of je steeds verder weg raakt van quasi de planeet waarop je bent opgegroeid. Het “Major Tom to Ground Control” gevoel zeg maar.

Ooit, toen ik ervan droomde dichter te worden, verwachtte ik dat ik net als mijn helden Hölderlin, Slauerhoff en Nietzsche niet ouder zou worden dan 40 – tegen die tijd verwachtte ik wel dood dan wel krankzinnig te zijn. Vergelijkbaar met hoe de middeleeuwer aannam voorbij de zee van de aarde af te vallen.

Dus kijk ik nu vanuit een ‘afterlife’ terug op mijzelf en hoe ik hier gekomen ben - en pel mijn zelfbeeld af tot diep in de duistere kanten van mijn fantasie. Het is een experiment waarbij ik mij dwing me te beperken tot slechts een paar ingrediënten : één figuur (mijzelf), in één kleine ruimte (de zolderkamer – metafoor voor mijn geest), een enkele vale streep (noorder-) licht en één kleur (zwart/wit). De foto’s drukken toch steeds andere gemoedsstemmingen uit waarin ik mij inleef, die ik aantrek als een jas om te kijken of het past, hoe het me staat, en vooral: wat het met me doet. En al doende en al spelend in zijn duistere spel komt mijn oude ziel diep in mij weer tot leven. À la recherche du temps perdu.