Sax

Onlangs was ik gevraagd door Rachel, de vriendin van mijn oudste zoon, om ten behoeve van de website voor haar saxofoonschool (www.saxschoolrcl.nl - binnenkort 'live') foto's te maken van haar en haar leerlingen. Dus toog ik er op een mooie augustusdag op uit. De locatie was een sportclub in Rijswijk, waar we na enig zoeken een rustig zaaltje vonden met net voldoende licht om aan de slag te kunnen.

Ik moet opmerken, dat mensen fotograferen en zeker portretteren niet vanzelfsprekende onderwerpen voor mij zijn, ik moet er best iets voor overwinnen. Als fotograaf blijf ik liever op de achtergrond en neem ik de dingen (en mensen) zoals ze zijn. Ik grijp liever niet in, stuur niks, ensceneer niet - laat de dingen op mij inwerken. Heel anders dan bij portretteren - dan moet er een samenspel zijn dat enige losheid en improvisatie van het model vraagt - maar ook van mijn kant een spelen en sturen, vanuit een visie en echte belangstelling voor de mens in zijn of haar 'ding'. Toch gaat me dat eigenlijk geleidelijk aan steeds beter af. Dat bemerkte ik nu ook. Dankzij de muziek op de achtergrond werden niet alleen de modellen losser, ik kwam er zelf ook beter in. Natuurlijk gaat het bij het ene model beter dan bij de ander, maar je komt toch eerder in de juiste 'groove', om het maar in muziektermen te zeggen. 
    

   

Thuis merkte ik pas goed hoe het uitgepakt heeft. Het zijn echt muziekplaten geworden - de mensen worden anders bij het beroeren van hun geliefde instrument, en dat (plezier - en concentratie) zie je. Ik pikte die 'groove' die uit de foto's sprak weer op en kwam al improviserend op een stijl die denk ik recht doet aan het instrument en het ritme, versterkt door een vaak opzettelijk dynamische (lees: scheve) compositie. Het was daarmee niet alleen leuk om te doen, maar ook heerlijk om met het resultaat bezig te zijn (met een muziekje op de achtergrond - natuurlijk!). Binnenkort is het resultaat te zien op de nieuwe website!