Maar het werkt ook enorm als stimulans om samen naar een expositie toe te werken. Bewust richting geven aan je werk, en kritisch te zijn op wat wel past en wat niet, en samen zoeken naar wat er nog meer bij zou passen. Zeg maar seriematig werken in het kwadraat. Dus we beginnen de druk te voelen.
Die druk voel je ook als je met een berg mooi materiaal naar huis komt en die op je website wil laten zien.
Bij mij moeten foto's dan min of meer passen in series van vijf en in niet meer dan 3 series (15 foto's) per sub-galerie (pagina). En niet meer dan 5 sub-galeries per galerie. En liefst minder. Zo komt het mooier uit.
Zeker als je dan met bijna 850 foto's thuis komt, dan moet je niet alleen streng selecteren, maar ook de combinaties, de thema's onderkennen - en die met je nabewerking onderstrepen dan wel creëren. Terug-werkend ga je dan vanzelf op locatie ook al selectief en thematisch fotograferen - met een oog voor wat creatief dan wel registrerend, gewoon mooi/interessant of intrigerend is. Legt dat jezelf druk op? Zorgt dat voor een zekere onrust? Natuurlijk! Maar de voldoening is zoveel groter als het lukt. Zoals met de resultaten van dat fotoweekend in Dortmund (recentelijk 'gepost' onder de naam Fundgrube), waar ik met een aantal clubgenoten onder leiding van Hayo Baan een oude mijn en een oude cokesfabriek in getrokken ben.

Eén plus één is twee zou je denken - dus het materiaal voor de komende expositie is al klaar? Denk het niet. Maar elke geslaagde shoot is wel weer stapje verder in je ontwikkeling. En als zodanig komt zij zeker dichterbij: die mooie expositie in de zomer van 2014. Hou het in de gaten!