De remix

Tot een paar weken terug bewerkte ik mijn foto’s met Nikon Capture NX2 – een pakket waarin ik een zekere virtuositeit had ontwikkeld, dat aansloot bij (vergroeid was met?) hoe ik ben gaan fotograferen en bewerken. Nikon heeft laten weten deze zomer met de ondersteuning en verdere ontwikkeling van dit pakket te stoppen. Het gevolg zal zijn dat de bewerkingen van mijn foto’s op enig moment onleesbaar worden èn dat ik mij zal moeten bekwamen in een concurrerend pakket.

Het tweede is als bij een dichter die ontheemd opeens in een andere taal moet dichten: onthutsend. Ik heb me echter met aanvankelijk frisse tegenzin bij het onvermijdelijke neergelegd, en zie het nu als een uitdaging - zowel technisch als creatief. Maar net als met taal biedt het ook weer nieuwe mogelijkheden, en is het ontdekken daarvan ook wel weer spannend.

Het eerste is vooral veel werk – maar dat zit er nu op: ik heb mijn ‘archief’ opgeschoond en mijn oude bewerkingen veiliggesteld door de bestanden om te zetten in een formaat dat vast (?) nog decennia leesbaar blijft (tiff). Ook heb ik mijn resterende foto’s in de catalogus van mijn nieuwe instrumentarium (Lightroom) opgenomen en ze trefwoorden meegegeven, zodat ik ze makkelijker dan voorheen kan terugvinden.

Al doende doorliep ik van nu terugwerkend mijn fotografische ontwikkeling – en eerlijk gezegd werd ik daar niet noodzakelijkerwijs vrolijk van. Hoe verder terug hoe meer de foto’s (wel mooi voor de familie, maar ...) gewoontjes werden, en hoe primitiever mijn bewerkingen. Dat laatste is niet zo’n probleem bij foto’s van 8, 9 jaar terug – maar zeg van de periode die ik nog zonder mankeren op mijn site wil (en heb) zag ik toch vaak voorbeelden waarvan ik bij nadere beschouwing nu denk: dat kan beter! En met beter bedoel ik: beter verbeeldend wat bij het maken (of bewerken) mijn bedoeling was. En wat nu in mijn nieuwe instrumentarium en met wat ik nu weet en kan beter bereikbaar is.

Zo stuitte ik op de foto hierboven waar ik in mijn oorspronkelijke bewerking het enorme contrast niet kon overbruggen, en nu de tegenstelling tussen de ooit onneembare vesting en de grootsheid van de natuur wèl in één beeld kan vangen - inclusief de intrigerende aanlandingsplaats.

Kortom, het loont de moeite om na verloop van tijd je foto’s uit het verleden nog eens door te lopen. Terug te blikken op je ontwikkeling, wat je nu anders doet dan toen. Aardige bijkomstigheid: ik kom voldoende materiaal tegen om mijn huidige leerproces te schragen aan de toch wel interessante restantjes (diamantjes?) die een ‘re-mastering’ wel kunnen gebruiken.